شايان گلم مامانو ببخش

ديروز روز تولدت بود ولي مراسم تولدت رو نگرفتيم چون شب پيشش مامان عصمت (مامان بابا) مهمون داشتند بابانادري هم روز جمعه تا ساعت 2 دانشگاه كلاس داشت بنابراين برا هفته آينده بعد از شب يلدا برنامه ريزي كرديم تولدت رو بگيريم.

و اما بريم سراغ معذرت خواهي

ديروز تا ساعت 11 دوتايي خواب بوديم. بابانادري هم كه دانشگاه بود برا ناهار هم قرار بود بريم خونه مامان عصمت. بعد از نيم ساعت كه دماي بدن دوتاييمون اومد بالا رفتيم سراغ صبحانه خوردن. آش گندم تو يخچال بود برات داغ كردم املت هم پختم تا هركدومش كه دوست داشتي بخوري ولي هيچ كدومش رو نپسنديدي البته اينم بگم كه يه مدتيه اصلا ميل به غذا نداري يعني از اولش كلا كم اشتها بودي و روزي يك الي دو وعده غذا مي خوري. ولي جديدا همين يك يا دو دفعه هم نمي خوري منم سر اين قضيه اعصابم خرد شده. ديروز صبح وقتي ديدم هيچ كدومشو نخوردي و چون گرسنه ت هم بود بهونه گيري مي كردي و يه دفعه هم زدي زير گريه منم تحملم تموم شد و همراه تو شروع كردم به گريه كردن. همون لحظه محبت آميز بهم نگاه كردي و اروم شدي ولي من همچنان ادامه دادم ديگه دست خودم نبود آخه وقتي غذا نمي خوري ازهم مي پاشم و نمي تونم خودمو كنترل كنم. ولي ديدم يه تيكه كاغذ برداشتي و اومدي گرفتي جلوم و گفتي: اين چيه؟ مثلا داشتي آرومم مي كردي منم ديگه خودم رو كنترل كردم. آخه اكثر مواقع وقتي گريه مي كني خودمون هم يه چيزي نشونش مي ديم و مي گيم اين چيه؟ حواستو جمع اون شي  مي كنيم كه يادت بره برا چي گريه مي كردي. فدات بشم كه اين قدر مهربون و دل نازكي. بعدش هم كه بانادر اومد ازت پرسيد: پسر خوبي بودي؟ شايانم تو  هم شروع كرد به گله كردن از من و به بابانادرت گفتي: ماماني گيه كده (گريه كرده) اشكش اومد. اينقدر دلم گرفت و از دست خودم ناراحت شدم كه نگو. داشتم از تعجب شاخ در مي آوردم. الهي فدات شم. منو ببخش تو روز تولدت به جاي اينكه برات تولد بگيرم و شاد باشي اين جوري باهات رفتار كردم. ايشاله اين جمعه جبران مي كنم.